پارک جمشیدیه به قله توچال 94.4.26
کد مطلب : 266
تاریخ : سه شنبه 6 مرداد 1394 - 07:44

برنامه: پارک جمشیدیه-قله کلکچال (هر دوقله )- گردنه پیازچال – قله لزون شرقی- قله لزون غربی – قله توچال 94.4.26

 

لیدر و راهنما : استاد تاجبخش

همنوردان : 3 نفر

عکاس : مجید کشانی

 

گزارش : محمود غرات  
 


 

به نام خداوند بخشنده و مهربان

زیارت قله‏ ی توچال                                                                        26/4/94     

در دلم چیزی هست،  مثل یک بیشه‏ ی نور، مثل خواب دم صبح،

و چنان بی‏تابم که دلم می‏خواهد،

بدوم تا بُن دشت، بروم تا سرِ کوه،

دورها آوایی است، که مرا می‏خواند.

                                                                                                 سهراب سپهری  

 

 

درود و سلام به دوستان گرامی

 

جمعه‏ ای دیگر و صبحی زیبا و پرانرژی را همراه دوستان عزیز با شکر پروردگارم آغاز نمودیم. عزیمت برای زیارت قله‏ ی زیبای توچال را از پارک سنگی و با صفای جمشیدیه در ساعت 5:45 شروع کردیم. در آن موقع صبح هوای پارک بسیار خنک و مطبوع بود، صدای پرندگان، سرسبزی پارک و گل‏های زیبا روح و جانمان را تازه می‏کرد.

 

 

 

صعود را از مسیر بیراهه‏ ی رودخانه که متاسفانه در این فصل خشک شده است ادامه دادیم. سنگهای جالبی را در راه دیدیم که به علت پدیده‏‏ ی فرسایش شکل‏های گوناگونی پیدا کرده و حفره‏ های درون آنها لانه‏ ی پرندگان کوچک شده‏ است. چند عکس یادگاری هم کنار سنگها گرفتیم. مسیر را تا رسیدن به تپه‏ ی نورالشهدا ادامه دادیم و بعد از خواندن فاتحه‏ ای به روح پاک شهیدان به سوی برج سفید حرکت کردیم.

 

                 

 

 

 ساعت 8:15  به آنجا رسیدیم و کنار برج هم چند عکس گرفتیم. برج سفید در ارتفاع 2600 متری  قرار دارد و در سال 1339 توسط سازمان پیشاهنگی ایران ساخته شده و روی آن نام گروه‏های پیشاهنگی به چشم می‏خورد.

در ادامه مسیر اصلی ساعت 10:30 به گردنه‏ ی شیرپلا (کلکچال )رسیدیم، و بعد از حدود 1 ساعت کوهپیمایی، روی قله کلکچال بودیم. هوا نسبتا پاک بود و منظره‏ای زیبا و چشم نواز از تهران خودنمایی می‏کرد. خوشبختانه با وجود اینکه در ماه رمضان بودیم ، تعداد دوستان کوهنورد چشمگیر بود.

 

 

بعد از یک استراحت 20 دقیقه‏ ای به سوی گردنه‏ ی پیازچال حرکت کردیم. پیش رویمان دشتی پر ازگل‏های رنگارنگ و سرسبز گسترده بود. در اواخر فصل بهار از این راه می‏توان به پناهگاههای دیگر ارتفاعات البرز مرکزی عزیمت کرد.

 

 

 

در طول مسیر موتورسوارانی را دیدیم که از قله می‏آمدند، تعدادی عکس هم با آنها انداختیم. بعد از رسیدن به قله پیازچال و قله لزون مسیر را به سوی قله توچال از روی یال در ارتفاع 3700 متری ادامه دادیم. عکسهای زیبایی هم در کنار تابلوهای راهنمای ارتفاع و جهت مسیر گرفتیم. در همین حین به طور اتفاقی آقای 84 ساله‏ای را که چند هفته پیش در مسیر شکرآب آهار با هم آشنا شده بودیم، ملاقات کردیم که خیلی سرحال و پرانرژی از قله بازمی‏گشتند.

 

 

 

 بعد از 3 ساعت کوهپیمایی در ساعت 15:15 ، موفق به زیارت قله‏ ی زیبای توچال شدیم. قله توچال با ارتفاع 3962 متر بلندترین ارتفاع شمال تهران است.

 

 

 

 توچال به معنی چال‏ آبگیر و دریاچه کوچک است و چون در مجاورت قله توچال دریاچه‏ای از یخ طبیعی وجود دارد، این کوه به این نام معروف شده ‏است. هنوز در نزدیکی قله مقداری برف باقی مانده بود.

مناظر اطراف بدیع؛ هوا بسیار خوب و نشاط‏ آور؛ و ما همگی سرحال بودیم.

حاج آقا هم مسیر رسیدن به قله توچال از راه دارآباد و دیگر راهها را توضیح داده و قله‏ های اطراف مثل شاه ‏نشین و پلنگ‏چال را نشانمان دادند. ما از راهنمایی‏ها و اطلاعات خوب ایشان همیشه بهره ‏مند هستیم. بعد از کمی استراحت و خواندن اشعاری برای دوستان فرود را آغاز کردیم.  مسیر بازگشت هم با تله کابین بسیار لذت‏بخش بود.

صعود امروز را با سپاس از خداوند برای تک‏ تک لحظات خوب و پرنشاطمان، به پایان رساندیم.  

                                                                                                           محمود غرات

 


منبع : گروه کوهنوردی پرسون - پنجره ای به کوهستان
لینک این مطلب : http://www.window2mountains.comp266