جمعه 29 آذرماه در منطقه ده ترکمن بودیم...در واقع تمام هفته های گذشته را در این منطقه کویری گذراندیم.
جمعه ها بارندگی بود و ما هم از ارتفاعات کوهستان و خطرات نهفته در آن پرهیز می کردیم...نه خودمون رو به دردسر می انداختیم و نه دیگرون رو...
بعله...سیاست گروه ما در کوهنوردی این است:
اعتدال _ احتیاط _ ایمنی
در آخرین جمعه علاوه بر دوستان همیشگی ، در معیت آقای " یوسف مرادیان " هنرمند صدا و سیما (دستیار کارآگاه علوی ) و خانواده محترم شان هم بودیم و گشت و گذاری سبک ( 8 ساعت و نیمه ) !!! داشتیم در طبیعت زیبای این منطقه.
تصاویری چند از این برنامه خدمت شما :
روستای همه سین (ترکمن ده) در 7 کیلومتری پارک جنگلی سرخه حصاردر شرق تهران و درپوشش شهرداری منطقه 13 تهران می باشد.
این روزها که شرایط زمستانی طبیعت کشورمان را فراگرفته، کوهنوردی حال و هوای دیگری دارد. زندگی در طبیعت و کوهنوردی در شرایط سخت نیازمند داشتن مهارتهای زنده ماندن در طبیعت و… می باشد. شرایط طبیعت تا حدودی قابل پیش بینی نیست . با داشتن اطلاعات کافی از ورزشی که با آن زندگی می کنیم لذت ببریم.
کوه در زمستان جلوه‌ای پرشکوه و دیدنی دارد، اما وای اگر آن روی تند خوی‌اش بالا بیاید! هیچ کس نمی‌تواند بگوید که “کوه مرا دوست دارد و آزارم نمی‌دهد”. در واقع کوه همه را دوست دارد و زیبایی و نعمت‌های خود را به همگان ارزانی می‌دارد، اما معصومیت آن خالی از خصلت وحشیانه و خشن نیست.
« کوکوچکا» (کوهنورد اعجوبه‌ای که اندک زمانی پس از «رینهولد مسنر» موفق به صعود ۱۴ قله‌ی بالای هشت هزار متر شد در مدتی بسیار کمتر از مسنر، به جز اولین هشت هزارمتری خود، بقیه را در زمستان یا از مسیرهای نو صعود کرد) گفته بود که کوهها با او مهربانند. ولی او در سال ۱۹۸۹ در برنامه صعود جبهه جنوبی «لوتسه» سقوط کرد و کشته شد
بردن عده ی زیادی از افراد بی تجربه بخصوص افراد جوان در ارتفاعات ، کوهپایه ها و در هوای نا مساعد زمستان کار عاقلانه ای نیست. بهتر است که برنامه ها را در تابستان که شرایط مساعد است انجام داد. ولی اگر صعود اجتناب نا پذیر است مسیرهای کــــــــم ارتفاع را انتخاب کنید بویژه اگر برف و یخ ارتفاعات کوه را پوشانده باشد.
فردی کــــــــه مسئولیت سرپرستی گروه بی تجربه ای را در یک صعود زمستانه برعهده میگیرد بایـــــد، کوه نوردی شایسته بوده و سالها با گروههای متشکل کوهنوردی همکــــــــــاری داشته و بتواند در شرایط مختلف تصمیم مناسب اتخاذ نماید. باید بداند در چــه شرایط و در چه مسیرهایی بروی برف سر خورد ، یا اسکی نمود ودر چه مواقعی نبایـــــد باین کار مبادرت نماید.
ذوق دیدن ستیغ‌ها و دامنه‌های پربرف و اشتیاق درگیری با مشکلات، نمی‌تواند جایگزین تمرین‌هایی که لازمه روبه‌رو شدن با شرایط سخت زمستانی است بشود، برای داشتن یک صعود زمستانی خوب، باید مسیر را در تابستان صعود کرده باشید و یا دست کم اطلاعات مسیر مورد نظر را خوب جمع کرده باشید و کوهنوردی مشابه را در جاهای دیگر به انجام رسانده باشید.صعود زمستانی برای کسانی است که در کوهنوردی تابستانی مهارت یافته‌اند، آموزش کافی دیده‌اند و به وسایل مناسب مجهزند.
برای یادگیری کوهنوردی به ویژه ریزه‌کاری‌های کار فنی و زمستانی، هیچ‌جا بهتر از گروه‌ها و باشگاه‌های کوهنوردی نیست. در این جاها می‌توان از تجربه دیگران برخوردار شد، با دیدن کارهای دیگران انگیزه یافت، برای اجرای برنامه خود «پا» پیدا کرد و با تأثیر "هم نیروزایی، synergic " کار گروهی ، به توانی بالاتر از جمع ساده‌ی توانایی‌های فردی دست یافت. حتی کسانی که کارهای برجسته انفرادی انجام داده‌اند (برای مثال در ایران؛ زنده یاد جلال فروزان و محمد نوری) دانش و تجربه خود را در جریان کار گروهی و در گروههای کوهنوردی به دست آورده‌اند. این افراد پس از رسیدن به حدی از قابلیت، ممکن است به دلایلی و در چند روز کاری هم به برنامه های انفرادی دست بزنند.
برای کار زمستانی، پیش از هر چیز باید تجربه خوبی در کوهپیمایی عادی به دست آورد، آموزش‌های تئوریک (با مطالعه و شیوه‌ی چهره به چهره) را دوره کرد و دست آخر تجهیزات لازم را تهیه و به آنها اعتماد کرد.
به بیان دیگر، این وسایل خوب نیست که شما را قادر به اجرای یک برنامه موفق یا کم‌خطر زمستانی می‌کند، بلکه تجربه و دانش شماست که بخش عمده کار را تضمین می‌کند.
همین جا لازم به توضیح است که تجربه و دانش، دفع‌کننده حتمی خطرهای کوهنوردی زمستانی (و به طور کلی هر نوع کوهنوردی دیگر) نیست، بلکه سبب آن می‌شود که در میدان سخت و بی‌ترحم این ورزش خوب بازی کنید و احتمالا مرتکب خطاهای فاحش نشوید.
رفتن به کوه در زمستان، بدون تمرین و بی‌آنکه بر جزئیات فنی کار مسلط باشید، اقدام به خودکشی است- حتی اگر جدیدترین و گران‌بهاترین وسایل را با خود داشته باشید، اما اگر بهترین پوشاک و چادر را نداشته باشید، ممکن است که تجربه و دانش‌تان شما را زنده نگه دارد؛ چه با فرمان به موقعی که برای برگشت می‌دهد، و چه با اجرای ریزه‌کاری‌های فنی یا ابتکار زدن‌های مکارانه.
در زمستان و اوایل بهار یک روز آفتابی و بدون باد تبدیل به کولاک و یا باران می شود. برف، مسیر یابی را فوق العاده مشکل می کند و نه تنها راهها بلکه تکه سنگها را نیز می پوشاند.اگر چه غفلت و بی توجهــــــــــی در تابستان چندان خطرناک نیست ولی در زمستان اگر با فوت و فن کوهنوردی آشنا نباشــد خطر مهلکی به شمار می رود و بالاخره طول روز در زمستان کوتاه(کمتر از۸ ساعت) و شبها بسیار طولانی است(۱۶ ساعت). بنابراین خیلی زود در این فصل با تاریــــــــــــــکی روبرو میشوید
بهتر است در شرایط برفـــــــــــی به ارتفاعات نرویم و در دامنه های کوهها و تپه های مجاور به کسب تجربه بپردازیم، زیــــرا در شیبهای تند و کوه نوردی در ارتفاعات بالا مخصوص کوهنوردانی است که روی برف و یخ تجربه دارند و به هیچ وجه مناسب کسانیکه تجربه محدودی در کوهنوردی های مقدماتی دارند نیست. حتی در مسیرهای خیلی ساده زمستانی ممکن است ما با شرایـــــط سخت صعود از یخ و برف مواجه شویم.
چند نکته:
کوهنوردی در زمستان کاری جدی است که خطرهایی در بر دارد. بدانید که چه می‌کنید و بکوشید که خانواده و نزدیکان شما هم از واقعیت‌های کار مورد علاقه‌تان اطلاعاتی داشته باشند. خود را با بیمه‌های مناسب پوشش دهید.
بدون آن که در کوهنوردی غیر زمستانی مهارت یافته باشید، در زمستان به کوه نروید.
حدود سه برابر زمانی که صرف یک صعود در تابستان می‌کنید، برای همان صعود در فصل زمستان در نظر بگیرید.
جانورانی مانند بزکوهی و میش، در زمستان باردار هستند، و در مواردی ممکن است به علت گرسنگی و خستگی توان فرار نداشته باشند. با آنها مهربان باشید و آسوده‌شان بگذارید. حیواناتی مانند خرس هم ممکن است در سوراخ‌ها و غارها در حالت نیمه خواب باشند به این گونه مکان ها نزدیک نشوید.
